On my way

Onderwerp: On my way di maa 08, 2011 9:24 am

x On my way
Koud. Ijskoud, dat was het. De sneeuw dwarrelde omlaag terwijl de winter zich voortzette. Riviertjes waren gedeeltelijk verandert in ijs en overal waar je keek zag je sneeuw. Misschien was het enige plek waar je nog geen sneeuw had de woestijn, maar zelfs die was kouder dan normaal. Ginger baande zich een weg door de sneeuw heen, die haar poten bedekte. Ze liep door de bergen heen, opzoek naar wat te eten en een schuilplaats. Het was een smal paadje waar ze over heen liep, die was bedekt met sneeuw en ijs. Af en toe gleed ze uit, Ginger had geluk dat er naast haar rotsen waren en dat ze dus niet in een of andere afgrond kon storten.

Het begon kouder en kouder te worden, de wind begon steeds harder te waaien en haar haren stonden bijna overeind. In haar ooghoek zag ze een grot, die beschut lag en vlakbij een open plateau was. Het begon harder te waaien en Ginger besloot om zich in de grot te verschuilen.
Ongeveer tien meter vanaf de grotingang lag Ginger verscholen achter een steen. Ze had een behaaglijk plekje voor zichzelf gemaakt, voor zover ze dat kon. Ze legde haar hoofd neer terwijl er een sneeuwstorm aanbrak en ze veilig in de grot verscholen zat. Af en toe hoorde ze wat geluid, maar ze besteedde er geen aandacht aan. Het was vast een vleermuis.
Na een poosje kwam er een grote windvlaag de grot binnen die haar even liet rillen. Toen besloot ze om iets verder de grot in te gaan, aangezien het toch te koud was. Op haar hoede liep ze door het schemerdonker. Ginger rook een vreemde en onbekende geur, gevolgd door een warme luchtstroom. Ze begon sneller te lopen en knalde zonder pardon tegen een andere hond op.
“Kan je niet even uitkijken?” grauwde ze boos. Ginger krabbelde overeind en schudde zich uit. “Sorry, maar ik ben nou eenmaal zo opvliegend,” mompelde ze als verontschuldiging.
Het was in dit deel van de grot warmer, toch was het ook veel donkerder. Ze had de neiging om weer terug te gaan naar de ingang van de grot, maar de onbekende hond en de warme luchtstroom hielden haar tegen.

Onderwerp: Re: On my way wo maa 09, 2011 10:11 pm

Het weer was onrustig. Je kon bijna ruiken in de lucht dat het gedaan was met het rustige neerdalen van de sneeuw. Het kon natuurlijk ook zijn dat ik de enige was die zoiets voelde. Ik voelde in elk geval dat het niet lang meer veilig zou zijn. Ik had een schuilplaats nodig, en snel ook. Maar waar..? Ik bevond me in de bergen. Als het weer zou toeslaan, zou dat als eerste hier gebeuren. Ik moest beschutting vinden of bij de bergen weg komen. Ik koos voor het eerste, omdat het tweede te lang zou duren..

Het duurde niet lang voor Ruby een grot had ontdekt. De grot leek op het eerste gezicht klein, maar bleek van binnen al snel een stuk groter te zijn. Meerdere rotsen staken op uit de grond. Er achter zou de koude wind je niet bereiken. Toch ging Ruby liever dieper de grot in. Dat voelde veiliger. Daarom liep ze langs de rotsen, terwijl ze de wind buiten de grot harder hoorde gieren en meer sneeuwvlokken hun weg naar de grond wisten te vinden.
Het duurde niet lang voor Ruby een goed plekje gevonden had. Er was een klein stuk vlakke rots waar ze mooi op paste. Daar ging ze liggen. Hoewel het hier donker was, gebruikte ze toch liever haar ability. Ze sloot haar ogen, zodat de gloed die er in kwam niet zou opvallen voor het geval er vervelende indringers kwamen. Ze lag nog niet eens zo lang in de grot toen ze een geluid hoorde. Ze hief haar kop op, opende haar gloeiende ogen en staarde zo even naar de uitgang. Misschien kon ze nu maar beter haar ability uitschakelen. Haar ogen verloren hun gloed en haar lichaam kreeg de normale kleuren weer terug. Langzaam en met haar kop hoog geheven stapte ze richting de ingang van de grot. Zag ze nou iets bewegen? Ze kneep haar ogen tot spleetjes en net toen ze nog een stap naar voren wilde doen, knalde iets zachts tegen haar op. “Oef!” riep ze droogjes uit, terwijl ze op haar achterwerk belandde. “Kan je niet even uitkijken?” klonk een stem uit het donker. Ruby knipperde een paar keer met haar ogen, hopend dat die aan het donker zouden wennen. “Sorry, maar ik ben nou eenmaal zo opvliegend,” klonk de stem vervolgens. Zodra haar ogen wat beter aan het duister gewend waren, kon Ruby een hond onderscheiden. Een Retrieversoort, waarschijnlijk een labrador. “Geeft niet,” antwoordde ze op de Retriever toen ze door had dat ze nog niks zinnigs tegen haar had gezegd. “Het was mijn fout, ik had op moeten letten.” Ze grijnsde vrolijk. Nieuwe honden leren kennen vond ze altijd wel leuk, tenzij ze echt gemeen tegen haar deden. Deze hond leek haar echter oké. Misschien oordeelde ze te vroeg, maar daar zou ze later dan wel achter komen..